راهـی بهتر برای ارزیابی عملکرد مدیران
یک معیار جدید، از انحرافات بازده کلی سهامداران عبور کرده است و از منظر دیگری به قراردادهای بازخرید می‌پردازد.
بازده کل سهامداران (TSR)، برای شرکت‌های سهامی عام، به معیار قطعی عملکرد تبدیل شده است. ازآنجاکه پاداش مدیران طی دو دهۀ گذشته از اعطای سهام و اختیاراتی که به‌تدریج به آن‌ها تعلق می‌گرفت به اعطای همان اختیارات به ازای عملکرد تغییر کرده است، بازده کل سهامداران (TSR) به عامل بسیار مهم طرز مدیریت و پاداش‌دهی و به تبع آن، نحوۀ مدیریت شرکت‌ها تبدیل شده است. TSR به عنوان معیار خنثی و بازار‌محوری در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند نشان‌دهندۀ ارزش‌آفرینی باشد و مدیران نمی‌توانند با استفاده از ترفندهای حسابداری آن را دستکاری کنند. آیا این ادعاها درست است؟
بازده کل سهامداران (TSR)، برای شرکت‌های سهامی عام، به معیار قطعی عملکرد تبدیل شده است. ازآنجاکه پاداش مدیران طی دو دهۀ گذشته از اعطای سهام و اختیاراتی که به‌تدریج به آن‌ها تعلق می‌گرفت به اعطای همان اختیارات به ازای عملکرد تغییر کرده است، بازده کل سهامداران (TSR) به عامل بسیار مهم طرز مدیریت و پاداش‌دهی و به تبع آن، نحوۀ مدیریت شرکت‌ها تبدیل شده است. TSR به عنوان معیار خنثی و بازار‌محوری در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند نشان‌دهندۀ ارزش‌آفرینی باشد و مدیران نمی‌توانند با استفاده از ترفندهای حسابداری آن را دستکاری کنند. آیا این ادعاها درست است؟
نویسنده
میهیر دسای مدیرگروه مالی در دانشکدۀ کسب‌وکار هاروارد و استاد حقوقِ دانشکدۀ حقوق هاروارد است.
مارک اگان استادیار امور مالی دانشکدۀ کسب‌وکار هاروارد است.
اسکات میفیلد استاد امور مالی دانشکدۀ کسب‌وکار هاروارد است.
نظرات شما