حقایق مرتبط با دورهی تصدی مدیرعامل

رهبران حاضر در فهرست بهترین مدیرعاملهای دنیا در سال 2019، سالهای زیادی در پست خود باقی ماندهاند. متوسط حضور آنها در مسئولیتشان به 15 سال میرسد که بیش از 2 برابر بالاتر از متوسط سابقهی مدیرعاملهای 500 شرکت برتر فهرست S&P است. آنها علاوه بر عملکرد مالی بهتر نسبت به همتایان خود، موفقیتهای بیشتری نیز در زمینهی معیارهای زیستمحیطی، اجتماعی و نظارتی داشتند که روزبهروز اهمیتشان افزایش مییابد (هرچند بار دیگر زنان بسیار اندکی در این فهرست حضور دارند – بهدلیل حضور اندک خانمها در رأس سازمانها – و این یک نکتهی دلسردکننده است).
البته هیچ مدیرعاملی – و حتی مدیر بالادست ما – نمیتواند همواره در تمامی جنبهها موفق باشد. این واقعیت، یک پرسش را پیش روی هیئتمدیرهها و سرمایهگذارها میگذارد که باید با آن مواجه شوند: چطور میتوانید تشخیص دهید که سهماههی ناموفق کنونی، صرفاً یک جرقهی زودگذر بوده یا آغاز یک روند نزولی است؟ از آن مهمتر، چطور پی میبرید که هماکنون زمان مناسبی برای کنارهگیری مدیرعامل است؟ عقیدهی متداول حداقل در میان مدیران، اینگونه است که عملکرد بالاترین مقام سازمان، پس از 9 سال افت خواهد کرد.
بهمنظور بررسی صحت این امر، جیمز سیترین، کلاودیوس هیلدهبراند و رابرت استارک از اسپنسر استوارت، عملکرد سالانهی قریب به 750مدیر عامل S&P 500 را بررسی و به الگویی از فرازونشیبهای متداول در دوران تصدیشان پی بردند. آنها با بهرهگیری از همین یافتهها، اعتقاد دارند که «برخی از هیئتمدیرهها، خیلی زود و تنها پس از یک افت عملکرد موقت و قابل پیشبینی، مدیرعامل قدرتمندشان را کنار میگذارند». بنا به اشارهی آنها در مقالهی «چرخهی حیات مدیرعامل» (صفحهی 40)، بهترین سالهای ارزشآفرینی برخی از مدیرعاملها، در دههی دوم حضورشان در سازمان رقم خواهد خورد – و مشخصاً بسیاری از مدیران ردهبندی ما چنین شرایطی را تجربه میکنند.
هرچند هیچ راهکار اثباتشدهای برای پیشبینی آیندهی هر مدیرعامل و قرار گرفتن او در زمرهی این رهبران وجود ندارد، اما درک چارچوب کلی حاکم به هیئتمدیرهها اجازه میدهد تا در دوران پر از تشویش، واکنشهای آکنده از افراط (یا تفریط) را نشان ندهند.
میخواهید بدانید که کدام مدیرعامل در ردهی اول جای گرفته است؟ مقالهی یکصد مدیر عامل برتر دنیا در سال 2019 از بخش روشنگری همین شماره را بخوانید تا متوجه شوید.

نظرات شما