مصاحبه با چیتا ریورا
ریورا کارش را بهعنوان رقصندۀ گروهی در نمایشهای موزیکال آغاز کرد، اما با ایفای نقش آنیتا در «داستان باختران»، وِلما در «شیکاگو» و اورورا در «بوسۀ زن عنکبوتی» روی صحنۀ برادوِی، توجه عموم به سمتش جلب شد. او طی همکاری با اسطورههای تئاتر موزیکال از لئونارد برنستین تا باب فاس، 10 بار نامزد جایزۀ تونی شد، دو بار آن را برد و جایزۀ یک عمر دستاورد هنری را در سال 2018 دریافت کرد. ریورا در فیلمها و برنامههای تلویزیونی هم بازی کرده اما او که اکنون 90 ساله شده، در زندگینامۀ خود از علاقۀ بیشترش به اجراهای زنده گفته است.
«معلمانم به [توانایی] من شهامت دادند. وقتی گفتند استعداد دارم، حرفشان را باور کردم. سپس درهای موفقیت به سویم گشوده شد.»
مجله: با نقشآفرینی در گروه رقصندهها، چه درسهایی دربارۀ رفاقت با همکارانتان آموختید؟
«معلمانم به [توانایی] من شهامت دادند. وقتی گفتند استعداد دارم، حرفشان را باور کردم. سپس درهای موفقیت به سویم گشوده شد.»
مجله: با نقشآفرینی در گروه رقصندهها، چه درسهایی دربارۀ رفاقت با همکارانتان آموختید؟
نظرات شما