پادزهرهای بدبینی

حرفۀ شغلی‌ام را در اتاق خبر آغاز کردم، محلی که اغلب بی‌اعتمادی در آن موج می‌زند. خبرنگارها یاد می‌گیرند با عینک بدبینی به رهبران بنگرند و همواره سخت‌ترین سوالات را از آن‌ها بپرسند. در سالیان اخیر این نگرش در خیلی از سازمان‌‌های جامعه رواج یافته است. در شاخص اعتماد ادلمن 2022، تنها 42 درصدِ پاسخ‌دهندگان از اعتماد خود به رهبران حکومت گفتند و 49 درصدشان به مدیرعامل‌ها اعتماد داشتند؛ حتی 63 درصد ادعا داشتند «رهبران کسب‌وکار آگاهانه ادعاهای نادرستی مطرح می‌کنند تا مردم را گمراه کنند». بی‌اعتمادی کارکنان به رهبران یا همکارانشان خبر خوبی برای کمپانی‌ها نیست.

اما لزومی ندارد که شرایط همین‌گونه بماند. جمیل ذکی، استاد دانشگاه استنفورد، در مقالۀ این شماره‌اش «نگذارید بدبینی به فضای کارتان لطمه بزند»، از عوامل تاثیرگذار بر افزایش بدبینی (ازجمله رویکردهای مدیریتی گمراه‌کننده) و قدم‌های لازم برای فرونشاندن آن می‌گوید. البته به اعتقاد او می‌توان نگرش ضد بدبینی را آموزش داد.

مشکل بزرگ‌تری که ذکی به آن می‌پردازد -اختلافات درون‌سازمانی میان افرادی با دیدگاه‌های کاملاً متفاوت- سوژۀ بسیاری از مقالات اخیر ما بوده است. طی 18 ماه گذشتۀ مقالۀ «ترغیب ترغیب‌ناپذیرها» از آدام گرانت، «مدیریت اختلاف‌نظر کارکنان» از جولیا مینسون و فرانچسکا جینو و «رهبری در عصر سیاسی» از نور کتیلی و الی فینکل را منتشر کرده‌ایم. تفرقه به یکی از چالش‌های تعیین‌کنندۀ رهبران عصر ما تبدیل شده است. امیدواریم این مقالات عصای دست شما برای مواجهه با این چالش باشند.

برای مشاهده ادامه متن مقاله، اشتراک تهیه نمایید.