ایجاد انعطافپذیری (تابآوری) در زمان بحران
همزمان با گسترش تاثیرات COVID-19 در جهان، همه ما افزایش نگرانی، اضطراب و ناپایداری را شاهد بوده و آنها را تجربه میکنیم. در زمان بحران، وضعیت ذهنی ما اغلب فقط میتواند شرایط به شدت چالشبرانگیز را تشدید کرده و خود به عنوان یک مانع عمل کند. دلیل این امر چیست و چگونه میتوانیم آن را تغییر دهیم؟ به عنوان مدیرعامل شرکتی که ذهن آگاهی را به شرکت ها معرفی میکند تا روشهای جدید تفکر و کار را برای آنها به ارمغان آورد، اجازه دهید در ابتدا توضیحاتی مختصر در مورد نحوه واکنش مغز به بحرانها از جمله تهدیدات یک پاندمی ارائه دهم.
حتی بدون توجه به اخبار نگرانکننده، ذهن شما تمایلی طبیعی به حواسپرتی دارد. مطالعه اخیر ما نشان داد که 58% کارمندان در حین کار برای تمرکز و توجه با مشکل مواج میشوند. همزمان با توجه به موارد مختلف، ذهن به آسانی به دام الگوها و تفکرات منفی میافتد. در زمانهای بحران -همانند شرایطی که در حال حاضر شاهد آن هستیم- این تمایل تشدید شده و ذهن به تفکر وسواسی و همچنین حس ترس و ناامیدی روی میآورد. به این دلیل که همواره اخباری تلخی نظیر داستان مسافران قرنطینه شده در کشتی را میخوانیم؛ در حالی که هرگز سوار کشتی نشده و برنامهای هم برای این کار نداریم!
زمانی که ذهن شما در این حالت قرار میگیرد، زنجیرهای از واکنشها آغاز میشود. ترسِ گستره دید شما را کاهش داده و در نتیجه مشاهده هدف بزرگتر و مثبتتر و همچنین فرصتهای خلاقیتی که پیش روی شما قرار دارند دشوار میشود. با کاهش گستره، تمایل شما برای ارتباط با دیگران نیز محدودتر میشود. در حال حاضر، حقایق در مورد نحوه توسعه ویروس کرونا میتواند ترس ما از سایر افراد را افزایش داده و در نتیجه حس تنهایی تشدید یافته و این امر نگرانیهای ما را افزایش میدهد.
حتی بدون توجه به اخبار نگرانکننده، ذهن شما تمایلی طبیعی به حواسپرتی دارد. مطالعه اخیر ما نشان داد که 58% کارمندان در حین کار برای تمرکز و توجه با مشکل مواج میشوند. همزمان با توجه به موارد مختلف، ذهن به آسانی به دام الگوها و تفکرات منفی میافتد. در زمانهای بحران -همانند شرایطی که در حال حاضر شاهد آن هستیم- این تمایل تشدید شده و ذهن به تفکر وسواسی و همچنین حس ترس و ناامیدی روی میآورد. به این دلیل که همواره اخباری تلخی نظیر داستان مسافران قرنطینه شده در کشتی را میخوانیم؛ در حالی که هرگز سوار کشتی نشده و برنامهای هم برای این کار نداریم!
زمانی که ذهن شما در این حالت قرار میگیرد، زنجیرهای از واکنشها آغاز میشود. ترسِ گستره دید شما را کاهش داده و در نتیجه مشاهده هدف بزرگتر و مثبتتر و همچنین فرصتهای خلاقیتی که پیش روی شما قرار دارند دشوار میشود. با کاهش گستره، تمایل شما برای ارتباط با دیگران نیز محدودتر میشود. در حال حاضر، حقایق در مورد نحوه توسعه ویروس کرونا میتواند ترس ما از سایر افراد را افزایش داده و در نتیجه حس تنهایی تشدید یافته و این امر نگرانیهای ما را افزایش میدهد.
نظرات شما