به خودتان رحم کنید: قدرت خودشفقتی

وقتی با مشکلی در محیط کارمان مواجه می‌‎شویم – چه فصل فروش بد باشد، چه نادیده گرفته شدن برای ارتقای شغلی و چه مشکل شخصی با یکی از همکاران – معمولا به دو روش به آن واکنش نشان می‌دهیم. یا موضع دفاعی می‌گیریم و دیگران را سرزنش می‎‌کنیم یا اینکه خودمان را زیر سوال می‌بریم. متأسفانه هیچ‌یک از این دو واکنش موثر نیست. سلب مسئولیت از خود با اتخاذ موضع دفاعی، می‌تواند زهر شکست را تسکین دهد، اما به بهای یادگیری تمام می‌شود. از سوی‌ دیگر شاید خودخوری و سرزنش خود در همان لحظه شما را دلگرم کند، اما می‌تواند در نهایت به درک نادرست از توانمندی‌های شخصی ختم شود و موجب تضعیف رشد شخصی گردد.

چه می‌شود اگر با خودمان مثل یک دوست در موقعیتی مشابه رفتار کنیم؟ در بیشتر موارد با دوستمان مهربان هستیم و او را درک و تشویق می‌کنیم. نشان دادن این نوع واکنش نسبت به خودمان، خودشفقتی (Self Compassion) نامیده می‌شود و در این چند سال، کانون تحقیقات زیادی بوده است. روان‌شناسان متوجه شده‌اند که خودشفقتی ابزار مفیدی برای ارتقای عملکرد در بسیاری از بسترها ازجمله سلامت در دوران پیری و ورزشکاری است. من و سایر محققین، تمرکز خودمان را روی نحوه‌ی تاثیرگذاری خودشفقتی بر رشد حرفه‌ای افراد گذاشته‌ایم.

غیردانشگاهی‌ها بیشتر از اینکه با خودشفقتی آشنا باشند، مفهوم عزت‌نفس را می‌شناسند. اگرچه افرادی که خودشفقتی دارند، عزت‌نفس بیشتری هم دارند، اما این دو مفهوم با یکدیگر متفاوت‌اند. عزت‌نفس شامل سنجش خود در مقایسه با دیگران است. اما خودشفقتی مترادف قضاوت خود یا دیگران نیست. در عوض، حس ارزش درونی ایجاد می‌کند، زیرا افراد را به سمت مراقبت کامل از خود و بازیابی خویش پس از یک مانع سوق می‌دهد.

برای مشاهده ادامه متن مقاله، اشتراک تهیه نمایید.