پس از ادغامی بزرگ، یک کمپانی هتل بینالمللی باید در مورد نگهداری یا ادغام زنجیرههای تحت تصاحبش تصمیمگیری کند.
عرف پوشش مرسومِ کسبوکار باعث شد که تروی فریمن دستپاچه شود. او مدیرعامل قدیمی هتلها و اقامتگاههای اوتو است که هماکنون دومین کمپانی اجارهی محل سکونت در دنیا محسوب میشود. او پیشتر صدها بار چمدان سفرش را بسته بود، اما بدون پوشیدن کتوشلوار، دوران سختتری را سپری میکرد. پرواز او قرار بود صبح زود به سمت کارمل حرکت کند، جایی که با تیم مدیریت جدید خود دیدار میکرد تا مباحثاتی را دربارهی استراتژی پورتفولیوی کمپانی داشته باشند. کرولاین دیوورجاک که استاد بازاریابی و یک مشاور باتجربه بود، در نقش تسهیلکننده حضور داشت.
اوتو بهتازگی پروسهی خرید 9 میلیارد دلاریِ هتلهای بیکمن را به پایان رسانده بود و بدین ترتیب الان نزدیک به 4800 هتل و قریب به یکمیلیون اتاق را در 100 کشور دنیا در اختیار داشت. اما اوتو نیز همانند اکثر این هتلداران بزرگ، تعداد کمی از این املاک را در اختیار داشت؛ در عوض آنها را مدیریت میکرد و عمدهی املاک تحت اختیار کمپانیهای مستقل بودند که مجوز برند اوتو را در اختیار داشتند.
نظرات شما