مدیرعامل لیوای اشتراوس درباره‌ی بازگرداندن یک برند نمادین به مسیر رشد و تعالی می‌گوید
من آدم برندها هستم. ۲۸ سال را در بخش مدیریت برند پراکتر اند گمبل گذراندم. پروژه‌ی تصاحب ۵۷ میلیارد دلاری ژیلت توسط پراکتر اند گمبل را هدایت کردم و سپس شش سال به اداره‌ی همان بخش پرداختم – یکی از پرسودترین بخش‌های کمپانی بود. این توافقی بود که خیلی به چشم آمد، بنابراین تماس‌هایی با من برقرار شد و پیشنهاد مدیرعاملی را به من دادند. اکثر آن‌ها خیلی جالب نبودند. در ادامه و اواخر سال ۲۰۱۰ بود که در یکی از هتل‌های پکن حضور یافتم تا جلسه‌ی سه‌ماهه را با تیم رهبری‌مان داشته باشم. یکی از بنگاه‌های کاریابی که می‌شناختم تماس گرفت. او گفت «یک موردی دارم که احتمالا از آن خوشتان بیاید». چشمانم را چرخاندم – هزار بار همین جمله را شنیده بودم. پرسیدم «خوب چه هست؟» جواب داد «لیوای اشتراوس». جواب یک‌کلمه‌ای من این بود: «اوه».
تعداد اندکی از برندها هستند که همچون لیوای اشتراوس جنبه‌ی نمادین داشته باشند و لیوایز یکی از قدیمی‌ترین کمپانی‌های آمریکا است. برندی که با آن بزرگ شدم و وابستگی احساسی زیادی به آن داشتم. داستان تاسیس آن نیز معروف است: در دوران تب طلا در کالیفرنیا، این کمپانی کارش را به‌عنوان خرده‌فروش خشکبار آغاز کرد و توانست در دهه‌ی ۱۸۷۰ میلادی پیشرفت کند، زمانی که حق استفاده از پین برای تقویت درزهای لباس کار جین را به نام خود ثبت کرد و بدین ترتیب جین آبی اختراع شد. اما به‌محض اینکه تحقیقاتم را آغاز کردم تا برای جلسه‌ی اول با رئیس هیئت‌مدیره‌ی کمپانی آماده شوم، یافته‌ها موجب غافلگیری‌ام شدند.
پیش خودم فکر می‌کردم که لیوای اشتراوس درآمدی حدود ۱۰ میلیارد دلار داشته باشد. اما در واقع فروش آن در سال ۱۹۹۷ از ۷ میلیارد دلار عبور کرد و سپس طی ۵ سال به ۴.۱ میلیارد دلار رسید. بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰، آن‌ها هیچ‌گاه از ۴.۵ میلیارد دلار فراتر نرفتند. هرقدر بیشتر تاریخچه‌ی اخیر کمپانی را مطالعه کردم، بیشتر یاد ضرب‌المثل «گروه خلافکاری که نمی‌تواند صاف تیراندازی کند» افتادم. هیچ تبلیغی از لیوایز را به خاطر نمی‌آوردم. عملکرد مالی آن‌ها یک دهه‌ی نهچندان خوب را سپری کرده بود.
تعداد اندکی از برندها هستند که همچون لیوای اشتراوس جنبه‌ی نمادین داشته باشند و لیوایز یکی از قدیمی‌ترین کمپانی‌های آمریکا است. برندی که با آن بزرگ شدم و وابستگی احساسی زیادی به آن داشتم. داستان تاسیس آن نیز معروف است: در دوران تب طلا در کالیفرنیا، این کمپانی کارش را به‌عنوان خرده‌فروش خشکبار آغاز کرد و توانست در دهه‌ی ۱۸۷۰ میلادی پیشرفت کند، زمانی که حق استفاده از پین برای تقویت درزهای لباس کار جین را به نام خود ثبت کرد و بدین ترتیب جین آبی اختراع شد. اما به‌محض اینکه تحقیقاتم را آغاز کردم تا برای جلسه‌ی اول با رئیس هیئت‌مدیره‌ی کمپانی آماده شوم، یافته‌ها موجب غافلگیری‌ام شدند.
پیش خودم فکر می‌کردم که لیوای اشتراوس درآمدی حدود ۱۰ میلیارد دلار داشته باشد. اما در واقع فروش آن در سال ۱۹۹۷ از ۷ میلیارد دلار عبور کرد و سپس طی ۵ سال به ۴.۱ میلیارد دلار رسید. بین سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۰، آن‌ها هیچ‌گاه از ۴.۵ میلیارد دلار فراتر نرفتند. هرقدر بیشتر تاریخچه‌ی اخیر کمپانی را مطالعه کردم، بیشتر یاد ضرب‌المثل «گروه خلافکاری که نمی‌تواند صاف تیراندازی کند» افتادم. هیچ تبلیغی از لیوایز را به خاطر نمی‌آوردم. عملکرد مالی آن‌ها یک دهه‌ی نهچندان خوب را سپری کرده بود.
نویسنده
نظرات شما